Постинг
11.05.2006 15:05 -
О Ч А К В А Н Е
Навънка заваля очакване
и зацелува мократа земя,
но тя под него не измръзна,
а скрита в бялата му тишина,
унесе се спокойна и притихнала,
защото повече не бе сама,
а всяко ледено кристалче й се виждаше
фрагмент от сън за пролетта,
душа, измръзнала от бързане
да се стопи във черните й пръсти,
в които да остави обещание
за своето и нейното възкръсване